Kapłan turyńskiej katedry pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela, ksiądz Sebastian Valfre, był pierwszym, który budził się w domu katedralnym.
Wczesnym rankiem, gdy dopiero noc przełamywała się ze świtem, wychodził na plac przed świątynią. Zatrzymywał się na wprost głównego wejścia i obserwował niespieszną wędrówkę słońca po niebie. Najpierw na czerwono zapalały się okoliczne dachy, później wieże katedry. Ptaki zaczynały swoje poranne nawoływania przekrzykując się nawzajem. Gdy słoneczna kula znajdowała się tuż nad świątynią, ksiądz Sebastian szedł na śniadanie. Na progu kuchni witała go promiennym uśmiechem siostra Flavia, która usługiwała mieszkańcom i gościom domu katedralnego.