Brata profesora dr. Stanisława Romualda Rybickiego znam od ponad 50 lat. W okresie swojej młodości był nauczycielem języka polskiego. Pamiętam do dziś jego lekcje, podczas których dawał wyraz swojej erudycji. Niezwykle żywo utkwiły mi w pamięci zwłaszcza lekcje dotyczące kultury antycznej. Wykłady były prawdziwie pięknie i tak przejrzyście prowadzone, że pamiętam je do dziś, łącznie z gestami Brata Profesora, z tembrem jego głosu. Brat Stanisław w taki sposób jest obecny w pamięci i wyobraźni wszystkich swoich wychowanków Niższego Seminarium Duchownego w Częstochowie. Niejednokrotnie podczas naszych spotkań jest serdecznie przez nas wspominany.
Dzieje Brata Profesora to także dzieje Zgromadzenia Braci Szkół Chrześcijańskich, gdzie odnalazł siebie, odnalazł swoje powołanie, które realizuje w sposób godny podziwu. Ukochał bowiem szkołę, ukochał uczniów, ukochał wszystko, co stanowi o wychowaniu młodego człowieka. Powodowany potrzebą zgłębienia osobowości ucznia i znaczenia w rozwoju tej osobowości wychowawcy, podjął dalsze studia, uwieńczone doktoratem z psychologii. Potem w rozmaity sposób służył swoją wiedzą, kulturą i niezwykłym szacunkiem dla wszystkich ludzi. Jako prowincjał Braci Szkolnych przyczynił się także do rozwoju swojego zgromadzenia w Polsce, które za jego czasów bardzo się rozrosło.