Co nie jest chwiejne, jest nietrwałe. Labiryntem świata z wiarą i ...
Tomas Halik
wstęp:
(...)
PRZEDMOWA DO POLSKIEGO WYDANIA
Ilekroć miałem możliwość wskazania swym polskim przyjaciołom czeskiej osobistości, której powinni poświęcić uwagę, osobą taką był właśnie Tomas Halik. Dlatego cieszę się, że mogę dodać kilka słów wstępu do polskiego wydania tej książki. Jednakże motywem poproszenia właśnie mnie o napisanie tej przedmowy nie była oczywiście nadzieja, że potrafię kompetentnie i szczegółowo ocenić działalność kapłańską Autora. Takiego zadania nie jestem w stanie i nie zamierzam się podejmować i uważam je za wewnętrzną sprawę Kościoła katolickiego. Niemniej sądzę, że jestem poniekąd uprawniony do tego, by napisać tu o Tomaśu Haliku - że takie uprawnienie dają mi moje doświadczenia z minionego totalitarnego okresu historii Czechosłowacji.
O Tomaśu Haliku nie waham się mówić jako o swoim przyjacielu i wspaniałym człowieku. Znam go od wielu lat i wiem, jakim powszechnym szacunkiem cieszy się dziś w Czechach. Nie było tak jednak zawsze i dobrze wiem, przez co musiał przejść, ile trudności i przeciwieństw musiał pokonywać.
Poznałem go jako sympatycznego i wszechstronnie wykształconego uczestnika wielu dyskusji filozoficznych i niezobowiązujących rozmów, jako człowieka o wyrazistym intelekcie, mocnych zasadach, twórczym i wrażliwym umyśle. Kiedy słyszę, jak mówi, mogę tylko zazdrościć mu rozległości horyzontów myślowych, głębokości wglądu w odległe wzajemnie od siebie dyscypliny i umiejętności krasomówczych, których mnie samemu brakuje. Zapewne przyczyniły się do tego również jego studia psychologiczne, ale podstawą przekonującej mocy tego, co mówi, jest niewątpliwie jego osobowa integralność, dążenie do jedności myśli, postaw i czynów.