Napisałem tę książkę, ponieważ chciałem opowiedzieć o swoim odkryciu Chrystusa. Wzrastałem w rodzinie religijnej i wychowanie, które otrzymałem, było całkowicie przepojone wiarą. Jednak u kresu szczęśliwej i bezpiecznej młodości czekało mnie straszliwe doświadczenie. Miałem zaledwie nieco ponad dwadzieścia lat, gdy zostałem zanurzony w świat nazistowskich obozów koncentracyjnych. Było to prawdziwe zstąpienie do piekła, pośród dziesiątków tysięcy istot ludzkich, stłoczonych, bitych, masakrowanych jak bydło. Nagle ogarnęło mnie i pochwyciło jak ogromna fala nocy całe okrucieństwo człowieka, ale również jego rozpacz, opuszczenie, upokorzenie. W tym bezpośrednim spotkaniu ze zgrozą doświadczyłem trwogi - milczenia Boga, nieobecności Boga. Można było wznosić oczy ku niebu - niebo nie odpowiadało. Zdawało się nie zwracać uwagi na to, co się dzieje. Jęki go nie dosięgały. Zrozumiałem, że można być ateistą, tak, ateistą przez wzgląd na Boga. Przez cześć dla Boga. By z powodu Jego milczenia nie czynić Go wspólnikiem dokonujących się zbrodni.