Przesłanie Ojca Pio - materiały z sympozjum 26-27 października 1998 r.
Aleksander Horowski OFMCap (red.)
fragment tekstu:
(...)
Zdzisław Józef Kijas OFMCony.
RÓŻNORODNOŚĆ DUCHOWOŚCI W KOŚCIELE
Chcąc ukazać bogatą różnorodność duchowości w Kościele, trzeba koniecznie zatrzymać się chwilę nad samym terminem "duchowość", ponieważ był on rozumiany różnie przez różnych autorów na przestrzeni prawie dwudziestu wieków chrześcijaństwa. Termin ten obcy był ludziom średniowiecza, którzy rozróżniali jedynie doctrina i disciplina. Pierwsza obejmowała dogmatyczny i normatywny aspekt wiary, druga natomiast jej przeżywanie w ramach pewnej reguły zakonnej. Termin "duchowość" jest więc pojęciem współczesnym, stosowanym dopiero od wieku XIX i oznacza religijny wymiar życia wewnętrznego. Zakłada pewien rodzaj wewnętrznej i zewnętrznej ascezy, który poprzez mistykę prowadzi wierzącego do nawiązania osobistej relacji z Bogiem, do zjednoczenia się z Najwyższym przez Jezusa Chrystusa. W momencie, kiedy tego rodzaju duchowe doświadczenie zostaje w sposób systematyczny rozpracowane i przechodzi od mistrza na jego uczniów, poprzez ustne nauczanie albo spisane przez niego teksty, zwykło się mówić o ruchach duchowych albo o szkołach duchowości. W tym właśnie kontekście mówi się o szkole duchowości benedyktyńskiej, franciszkańskiej, dominikańskiej, karmelitańskiej czy ignacjańskiej.
Ukazanie w krótkim referacie duchowego bogactwa, jakie przez dwadzieścia wieków wypracował geniusz chrześcijaństwa na Wschodzie i na Zachodzie i który nadal znajduje w sobie tyle dynamizmu, tak wiele wewnętrznej energii, tak bogaty wachlarz sposobów wyrażania swojej miłości i oddania się Bogu i ludziom, jest niemożliwe. Na różne sposoby wierni pragnęli i pragną wyrazić Bogu swoją miłość i wdzięczność za Jego gesty dobroci, za dar stworzenia i za bezcenny dar Jego Syna Jezusa Chrystusa i Maryi, Matki Boga i naszej Matki.
(...)