(...)
I CZEGO SIĘ SPODZIEWAMY? TEOLOGIA JAKO ODKRYWANIE HORYZONTÓW
NADZIEI
W modlitwie Ojcze nasz przyzywanie nadejścia królestwa Bożego znajduje się na drugim miejscu, zaraz po prośbie o chwalę dla Bożego Imienia. Bóg, Jego królestwo i Jego chwała znajdują się w samym centrum chrześcijańskiej nadziei i oczekiwania na spełnienie ludzkich dziejów. Na pytanie o to, czego się spodziewamy, jest tylko jedna najważniejsza odpowiedź: mamy nadzieję na nadejście królestwa Bożego. Jest to przede wszystkim nadzieja dla samego Boga, że spełni się Jego radość z wielkiego dzieła stworzenia - radość z zakończenia jego dramatycznych losów, radość z powszechnego szabatu i pokoju, radość z nowej, powszechnej i trwałej harmonii wszechświata. Stwórca i Zbawiciel zajaśnieje w swojej Boskiej chwale w niebie i na ziemi. Królestwo pokoju i harmonii to powszechne panowanie Boga i Jego chwała w całym stworzeniu, które jest dziełem Jego dobrych rąk. Dlatego nadzieja na nadejście królestwa jest także nadzieją dla ludzi i całego świata - nadzieją na zbawienie i życie wieczne wszystkich ludzi oraz na pokój nowego stworzenia.
Z tego punktu widzenia, chrześcijaństwo jest religią nadziei. Eschatologiczna nadzieja wytycza kierunek w przyszłość ludzkości i świata, jest obietnicą przemiany przeszłości i teraźniejszości. Przemiana ta dokonuje się w zaczątku już teraz. Jej początkiem jest zmartwychwstanie Chrystusa.
UNIWERSALIZM NADZIEI
Eschatologia to nie nauka o "końcu", o unicestwieniu doczesnej historii, ale przede wszystkim o przyjściu królestwa Bożego, o początku rzeczywistości nowej i nieprzemijającej. Mówi ona, mając przed oczyma zmartwychwstanie Chrystusa, o nowym początku wiecznych dziejów człowieka i świata z Bogiem. Cud prawdziwego stworzenia jest jeszcze przed nami. To, co nazywamy "końcem", kryje w sobie nowy początek. Oczywiście, że teraz nie znamy jeszcze tego początku.