Na początku było Słowo - 60 homilii, kazań, konferencji, notatek na...
ks. Jerzy Szymik
fragment tekstu:
(...)
1. O czekaniu. Konferencja na I tydzień Adwentu
Obyś rozdań niebiosa i zstąpił Iz 63, 19
By choć trochę zaleczyć żal po stracie księdza Tischnera, sięgamy po słowa, które nam zostawił. Spośród wielu mądrych, głębokich i błyskotliwych, chcę przypomnieć te, które stanowią podsumowanie (świadomie zamierzone już wówczas?) jego - księdza, filozofa i górala - życia: "łapię się na tym, że przez te kilkadziesiąt lat pracowałem głównie nad ludzką nadzieją". I do tego trzyzdaniowy komentarz, poświęcony trzem teologicznym cnotom, od największej (l Kor 13, 13) począwszy: "Nad miłością innych człowiek nie pracuje, bo każdy sam musi pracować nad swoją własną miłością. Prawdę powiedziawszy, nad wiarą też nie ma co pracować, bo to jest łaska Boża, albo komuś dana, albo - niestety - nie dana. Natomiast nad ludzką nadzieją od przedszkolaka, ucznia, aż do dorosłego w rozmaitych sytuacjach, na rozmaitych życiowych zakrętach wciąż trzeba pracować".
Rozumiem, że dwa pierwsze zdania są nieco uproszczone ze "względów "literackich", retorycznych niejako: mają tworzyć jedynie tło pod myśl ostatnią. Uproszczone nieco, bo przecież prawda o obcowaniu świętych (communio sanctorum) i Jezusowe przykazanie "abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem" (J 15, 12) dotyczą - głęboko po chrześcijańsku pojętej - wielkiej sprawy pracy nad miłością swoją i nic swoją.