Serio "Wielcy ludzie Kościoła" wpisuje się w model poznawczy o dużej skuteczności oddziaływania. Nie ma w niej ram czasowych, skoro objęła i TertuIiana i Karla Rahnera. Ograniczają instytucja Kościoła, wszakże wszechobecna w dawnych społeczeństwach europejskich i mająca odniesienie do wszystkich niemal dziedzin życia, a "ludzie Kościoła" należeli i należą do konkretnych społeczności i kultur. Na pytanie, czy seria ma objąć teologów i świętych, ludzi kształtujących myśl i postawy ortodoksyjne, czy też wejść w sferę organizacji, reform i przełamywania usankcjonowanych tradycją barier, twórcy serii opowiedzieli się za tą drugą formułą. (...) Ta otwartość na bardzo szeroko pojęły Kościół jest wartością serii, rokującą jej dużą poczytność i poznawczą efektywność
Prof. Jerzy Wyrozumski
Wśród milionów ludzi, którzy przeszli przez historie Kościoła, jest wielu ta-kich, którzy na tej drodze odbili jakiś znaczniejszy ślad, pozostawili jakieś swoje dziedzictwo. Najczęściej w tej historii spostrzegamy tych, którzy pełnili rolę przewodników lub tych, których Kościół wyniósł na ołtarze. Oni z pewnością zasługuje) na uwagę, ale obok nich było wielu innych, których ślad pozostał niezatarty. Seria "Wielcy ludzie Kościoła", podjęta przez Wydawnictwo l w kolejnych swych niewielkich tomikach przedstawia takich właśnie ludzi. Ludzi, których warto poznać, a których poznanie sprawia, że historia Kościoła staje się dla nas coraz bardziej bliska i żywa.
Henri de Lubac, jezuita i kardynał, był jednym z najwybitniejszych l teologów katolickich XX wieku. Zbierał to, co najlepsze w żywej tradycji Kościoła, by przekazać" ją współczesnym. I Brał udział w Soborze Watykańskim II jako doradca l teologiczny. Główną pasją jego życia była obrona
chrześcijańskiej wiary i ukazywanie jej piękna, a także nawiązywanie dialogu z niewierzącymi.