Postsovieticum, czyli nie wolno ci być niewolnikiem
ks. Franciszek Blachnicki
fragment tekstu:
(...)
Teologia wyzwolenia i ewangelizacja
W przedstawionych powyżej doświadczeniach -w świadectwie ruchu oazowego, w świadectwie całego polskiego Kościoła, ruchu "Solidarność" - wszędzie możemy stwierdzić oddziaływanie wiary i innych zasadniczych ewangelicznych wartości. Postawy życiowe wynikające z tych inspiracji, dla totalitarnego, ateistycznego państwa mają wydźwięk polityczny, gdyż powiększa się w ten sposób przestrzeń wolności w poszczególnych osobach. Zmniejsza się natomiast liczba ludzi gotowych do ugięcia się przed władzą wymagającą bezwarunkowego posłuszeństwa oraz przed jej przemocą. Jeśli znajdują się ludzie, którzy w takich sytuacjach zdolni są powiedzieć "trzeba bardziej słuchać Boga aniżeli ludzi..." (por. Dz 4, 19) - niesprawiedliwie sprawowana władza zostaje osłabiona lub nawet złamana.
Ostatecznie wszelkie działania mają sprowadzać się do prowadzenia polityki środkami "ponadpolitycznymi". Równocześnie jednak mamy tutaj do czynienia z pewną rzeczywistością i doświadczeniem, jakich nie da się określić mianem "polityka", bo brakuje w nich politycznych celów oraz motywacji. Zjawiska te znajdują raczej wyjaśnienie w kategoriach myślenia "teologii wyzwolenia", z drugiej strony - mają one służyć za punkt wyjścia do jej rozwinięcia.
Ze względu na to, że w sytuacji Polski, doświadczenia te stoją w bezpośrednim związku z historycznymi doświadczeniami ludu polskiego i polskiego Kościoła - można, wydaje się, mówić o polskiej teologii wyzwolenia, widzianej oczywiście w ramach uniwersalnej teologii wyzwolenia postulowanej przez Jana Pawła II.
Zanim pod koniec tych rozważań wyliczone będą pokrótce elementy tej teologii -jeszcze jedna uwaga. Doświadczenia, o których była mowa powyżej - żadną miarą nie należą do przeszłości. Po wydarzeniach 13 grudnia 1981 roku, sytuacja Polski nie uległa zasadniczej zmianie. Duchowa walka o prawdziwą wolność prowadzona jest dalej - zarówno przez Kościół, Ruch Światło-Życie, jak i wśród działającej w podziemiu "Solidarności". Warunki zewnętrzne, naznaczone prześladowaniem wojskowego reżimu zmuszają do pogłębienia motywacji, oczyszczenia intencji, a co za tym idzie, jasnego opowiedzenia się za Krzyżem. W ubiegłym roku Kościół polski i nasz naród wzbogacił się duchowo wieloma przykładami odważnego świadectwa danego prawdzie i miłości. Fakty te stanowią równocześnie nowe bodźce dla powstającej "teologii wyzwolenia". Stanowi ja w pierwszym rzędzie poznanie ścisłej oraz jakże istotnej więzi pomiędzy ewangelizacją i wyzwoleniem. Ewangelia w swej najbardziej wewnętrznej istocie, ale również w swych konkretnych, historycznych wcieleniach, jest radosną nowiną o wyzwoleniu człowieka, przepowiadaniem o fakcie już dokonanym. Ewangelizacja, która nie jest w stanie w codziennych, egzystencjalnych sytuacjach pomóc rozwiązać ludziom problem wyzwolenia -jest nieporozumieniem. Taka ewangelizacja pozostaje bezowocna, ponieważ nie ma w sobie mocy przyciągania i uzdalniania człowieka do podjęcia działań.
(...)