(...)
Niespodzianki
Opowieść o zmartwychwstaniu według św. Marka skonstruowana jest w sposób bardzo realistyczny: Kobiety udają się do grobu i, ku swemu zaskoczeniu, znajdują tam odsunięty kamień. Posłaniec z niebios mówi im o zmartwychwstaniu, o którym mają opowiedzieć apostołom, one zaś uciekają i milczą.
Wydaje się, że św. Marek chce przede wszystkim podkreślić zaskoczenie kobiet. Można powiedzieć, że spotyka je cały szereg niespodzianek, one zaś dziwią się, ale są też zdezorientowane, przestraszone, nie rozumieją tego, co się dzieje. Pierwsza niespodzianka to odsunięty kamień. Kobiety mówiły do siebie w drodze: "Kto nam odsunie kamień z wejścia do grobu? Gdy jednak spojrzały, zauważyły, że kamień został już odsunięty, a był bardzo duży" (16, 3-4). Oto niespodzianka -ich problem rozwiązał się przez to, co się stało, i teraz wydaje się śmieszny!
Druga niespodzianka jest jednak jeszcze większa. Jest nią obecność posłańca z niebios i jego przesłanie. Mówi on, że Jezus, Ukrzyżowany, zmartwychwstał. Jest to zaskakująca wiadomość. Mogłoby się wydawać, że to radosna, długo oczekiwana wieść, ale reakcją kobiet jest zdziwienie, oszołomienie, strach - i nic więcej. W tym momencie zdziwiony jest również czytelnik. Kobiety powinny się cieszyć, a tymczasem milczą. Św. Marek przywołuje tu różne określenia strachu: ektambeistai (osłupiali, sparaliżowani), tromos (przerażenie), ekstasis (wyjść z siebie), fobos (strach). Wydaje się, że św. Marek chce nam powiedzieć, że człowiek boi się nie tylko krzyża. Również wydarzenie, które przemienia krzyż w życie i chwałę, wprawia go w osłupienie i paraliżuje, tak jakby nie potrafił w nie uwierzyć. Na szczęście odpowiedzią na dezorientację kobiet jest zaufanie Pana, który powierza im - właśnie im - niezwykłe przesłanie: "A idźcie, powiedzcie Jego uczniom i Piotrowi: Podąża przed wami do Galilei, tam Go ujrzycie, jak wam powiedział" (16, 7).
(...)