(...)
W życiu parafialnym miałam wyjątkową okazję pracować w wielu dziedzinach: poczynając od prowadzenia kursów przedmałżeńskich, poprzez pracę z młodzieżą i przygotowywanie liturgii aż po poradnictwo w okresie żałoby. Prowadziłam katechezę, ewangelizację, celebrację oraz posługę pocieszenia. Wiek oraz potrzeby osób, z którymi się spotykałam, były bardzo zróżnicowane. Jednak w każdej dziedzinie pracy i w każdych okolicznościach dostrzegałam ów wyrazisty element wspólny. Jest nim rytuał.
Człowiek - istota wcielona, postrzega rzeczywistość zmysłowo. Wiem, że mój mąż mnie kocha, ale potrzebuj ę, by wyrażał tę miłość w sposób cielesny poprzez działanie oraz aby zamykał ją w symbole, tworzące miłosny rytuał. Wiem, że mój przyjaciel mi przebacza, ale chcę, żeby mi to powiedział i objął mnie w geście pojednania. Wiem, że mój dziadek odszedł do życia wiecznego z Bogiem, ale potrzebuję zgromadzonej wspólnoty i kojących ból rytuałów żałobnych. Jako katolicy wiemy, że Bóg jest zawsze blisko nas, ale potrzebujemy modlitwy i rytuału, aby Jego obecność stawała się dla nas uchwytna.
Katolicy są ludem sakramentalnym, wychowywanym przez Boga i wyrażającym swoje przymierze z Nim poprzez symbol, gest, słowo i sakrament. Konstytucja o liturgii świętej stwierdza, że nasz najważniejszy rytuał, czyli liturgia, jest "szczytem (...) i źródłem" życia chrześcijańskiego (pkt 10).