(...)
11. Apostołowie
Wśród tych, którzy z miłością "patrzyli" na zranione Serce Chrystusa, Jan Paweł II wymienia św. Małgorzatę Marię Alacoque (l647-1690) i św. Klaudiusza La Colombiere (1641-1682).
O życiu i posłannictwie św. Małgorzaty dowiadujemy się przede wszystkim z jej autobiografii napisanej na polecenie spowiednika, bogatej korespondencji oraz relacji naocznych świadków. Z wymienionych źródeł wynika, że po wstąpieniu do zakonu w 1671 roku Małgorzata otrzymała od Boga wiele nadzwyczajnych łask mistycznych. Podczas modlitwy Chrystus ukazywał jej swoje Serce pełne miłości do ludzi, a równocześnie domagał się zadośćuczynienia i wynagradzania za grzechy świata, szczególnie przez częste i owocne uczestniczenie w Eucharystii.
W oktawie Bożego Ciała 1675 roku miało miejsce tzw. wielkie objawienie, podczas którego Małgorzata zobaczyła Chrystusa z Sercem przebitym i usłyszała Jego słowa: "Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, że całe się im oddało, wyczerpało się i unicestwiło, aby przekonać ich o swojej miłości, a oni prawie zawsze odpłacają Mu niewdzięcznością, wzgardą, zniewagą i oziębłością, których doznaję w tym sakramencie miłości. Ale bardziej jeszcze boli mnie to, że czynią tak nawet serca mi poświęcone!