"NIC nie jest świeckie, wszystko jest wezwane no świętości. Należymy do świata wszystkimi włóknami naszego jestestwa, a jednak to, co w nas najgłębsze, należy do Boga. Toteż liturgia pociąga nas ku naszej niebieskiej ojczyźnie, z całym naszym jestestwem i sercem konsubstancjalnym ze światem stworzonym, od którego nie możemy się oddzielić. (...)
Warto zapamiętać tę ideę podwójnego oddziały wania, dwojakiej funkcji kultu liturgicznego: z jednej strony ma on uświęcać w pełni czas i przestrzeń oraz wszystkie przypadłości, okoliczności i wszystkie prawa życia ludzkiego, oczyszczać je i poświęcać Bogu; z dru-giej strony i jednocześnie ma nas wyrywać z tego wszystkiego i zapoczątkować tym samym ruch, który po ciągnie za nami cały świat, a to jest w gruncie rzeczy
świętych obcowanie..."
Wprowadzenie
Boris Bobrinskoy, urodzony w 1925 roku w Paryżu, należy do grona najwybitniejszych współczesnych myślicieli prawosławnych. Jest rektorem parafii Św. Trójcy w Paryżu i dziekanem wydziału teologii prawosławnej w Instytucie św. Sergiusza.