(...)
CYKL DOBOWY
Jego treść: nabożeństwa
Mamy więc najpierw cykl dobowy, to, co nazywa się oficjum dnia lub liturgią godzin. Różne pory dnia i nocy są uświęcone przez nabożeństwa, które rozwinęły się stopniowo, biorąc początek z tradycji żydowskiej.
Dokładne świadectwa tego znajdujemy w Biblii. W Starym Testamencie istniały wybrane pory na modlitwę, przede wszystkim modlitwa wieczorna i poranna przy składaniu ofiar w świątyni, ogłaszanym dźwiękiem rogu (szofar), a w synagogach - czytanie słowa Bożego; czytano wtedy niektóre psalmy. Istniała również, ale raczej we wspólnotach esseńskich, modlitwa nocna, która od pierwszych wieków rozwinie się w chrześcijaństwie. Tak więc wieczorem, rano i w nocy wierni gromadzili się na wspólną modlitwę lub modlili się w domu, poświęcając w ten sposób czas Bogu. Bardzo szybko modlitwa ta przybrała określoną strukturę dzięki włączeniu psalmów, czytań biblijnych, modlitw o wstawiennictwo i wreszcie śpiewów liturgicznych, które przeobraziły się w ciągu wieków w to, co nazywamy hymnografią chrześcijańską.
Jednak nabożeństwa cyklu dobowego obejmują przede wszystkim stały zestaw modlitw. Trzeba od razu wyjaśnić, że z liturgicznego punktu widzenia dzień zaczyna się wieczorem, zgodnie ze słowami Biblii: "I tak upłynął wieczór i poranek - dzień pierwszy" (Rdz 1,5). Na przykład w prawosławnym kulcie liturgicznym coniedzielna celebracja zmartwychwstania Chrystusa zaczyna się nie jutrznią, lecz nieszporami w sobotę wieczór.