(...)
Znajdź przytulne "miejsce pocieszenia'
Posiadam u siebie miękki wełniany pled, który nazywam "utuleniem", zrobiła go dla mnie z miłością moja ulubiona ciocia. Dla ciebie może to być śpiwór, ciepły koc czy szeroki płaszcz, należący do ukochanej osoby. Znajdź w domu zakątek, który będzie dla ciebie "miejscem pocieszenia" -wygodne krzesło, którego zwykle nie używasz, czy ulubiony fotel ukochanej osoby- i rozściel tam swoje "utulenie", gotowe okryć cię natychmiast, gdy tam usiądziesz.
Udawaj się w to szczególne miejsce, gdy chcesz płakać, lub usiądź tam spokojnie, gdy myślisz o ukochanej osobie. Rozmieść wokół siebie swe "utulenie". Poczuj jego ciepło i bezpieczeństwo. Zwiń się w kłębek. Mów głośno, jeśli to zdaje się pomocne. Wsłuchaj się w to, co mogłaby odpowiedzieć ci osoba, którą kochałeś. Dziel się z nią swymi doznaniami i potrzebami. Co cię dręczy? Co jest najtrudniejsze? Może będziesz tu pracować nad swym gniewem i poczuciem winy. Wyraź swe myśli i uczucia, jakiekolwiek są, po czym pozwól im odejść. Poczuj miłość ukochanego współmałżonka. Poczuj miłość Bożą. Trwaj w nich obu.
Pozostawaj w swym miejscu pocieszenia tak długo, ile tylko pragniesz. Przeciągnij się lekko i odejdź dopiero wtedy, gdy uznasz za stosowne.