Środki informatyczne w katechetycznej działalności Kościoła
ks. Adam Niwiński
fragment tekstu:
(...)
2.1. Komputer multimedialny i hipertekst w dziele ewangelizacji
Teza o konieczności włączenia środków informatyki w dzieło ewangelizacji wydaje się niepodważalna. Przemawiają za nią dokumenty Kościoła częściowo zaprezentowane w pierwszym rozdziale oraz cała historia Kościoła - tradycja wykorzystywania osiągnięć techniki do głoszenia Ewangelii, jak w pewnym zakresie ukazał to punkt pierwszy tego rozdziału.
W tym miejscu - przed odpowiedzią na pytanie jak najefektywniej wykorzystywać nowoczesną technikę do ewangelizacji - należałoby rozpocząć od chociażby najogólniejszej odpowiedzi na pytanie czym jest informatyka i jej środki, wśród których szczególne miejsce zajmuje urządzenie zwane komputerem multimedialnym oraz dlaczego utożsamiamy go - wraz z siecią Internet do której daje dostęp - z mass mediami, czyli środkami masowego przekazu. Nie zagłębiając się w szczegóły tego zagadnienia zostaną przedstawione najważniejsze fakty z historii powstania komputera, następnie skrócony opis jego wewnętrznej struktury, sposobu działania i części składowych oraz urządzeń jakie z nim współpracują.
Kolejnym zagadnieniem jest zasada hipertekstu będąca sposobem powiązania informacji miedzy sobą, dotyczy to przede wszystkim Internetu. Chociaż ta ostatnia jest kolejnym etapem rozwoju urządzeń informatycznych jednak powstanie jej wprowadziło zupełnie nową jakość w świecie informacji, dlatego też to, co się z nią wiąże zostanie omówione osobno, w ostatnim punkcie tego rozdziału.
2.1.1. Zarys historii powstania komputera
Początki komputera, różnie określane w czasie, na pewno wiążą się z powstaniem pierwszych urządzeń przeznaczonych do przechowywania i przetwarzania informacji. W przypadkach najprostszych chodziło na przykład o spisywanie zebranych zbiorów, danin należnych władcy, czy operacje typu dodawanie i odejmowanie podczas transakcji handlowych.
Liczydła, arytmometry i automaty
Za pierwsze maszyny tego rodzaju, jakie powstały w naszym kręgu kulturowym, można prawdopodobnie przyjąć gliniane tabliczki na których Sumerowie, około 4000 lat przed Chrystusem, zaczęli zapisywać swoje transakcje handlowe. Czynili tak do około 1200 roku. Wiemy także o liczydłach wykorzystywanych w Babilonii na 3000 lat przed Chrystusem. Liczydło służyło do mechanicznego wykonywania podstawowych działań matematycznych. Energię czerpało od człowieka i sterowane było bezpośrednio jego ręką. Ten stan rzeczy trwał przez prawie pięć tysiącleci, kiedy to dopiero w XVII wieku liczydło weszło w etap mechanizmu. Takie zmechanizowane liczydło nazywano arytmometrem. Zastosowany mechanizm sprawiał, że po podaniu na wejściu urządzenia danych liczbowych i operacji jakie trzeba było na nich wykonać (np. mnożenie) na wyjściu otrzymywaliśmy gotowy wynik, zamiast żmudnego przemnażania każdej pozycji z osobna.
Jako pierwszy tego typu maszynę skonstruował Wilhelm Schickard (1592-1635), niestety w czasie wojny trzydziestoletniej jego aparat spłonął w warsztacie, zanim został użyty. Pierwszym, którego pomysł został zrealizowany był Blaise Pascal (1623-1662). Zrobione przez niego urządzenie miało pomóc w pracy jego ojcu, poborcy podatkowemu. Jego maszynę w istotny sposób ulepszył i rozbudował Gottfried Wilhelm Leibniz (1646-1716) chcący ułatwić żmudne obliczenia astronomom. Po modernizacji ta nowa maszyna mogła wykonywać wszystkie cztery podstawowe działania matematyczne, również dzielenie. Arytmometr udoskonalano przez dwa wieki. Zawsze jednak był sterowany ręcznie, każdorazowo trzeba było wprowadzać dane przez odpowiednie ustawienie mechanizmu i uruchomić urządzenie.
Nowy etap w rozwoju maszyn liczących nastąpił w momencie, gdy zasada arytmometru została połączona z ideą automatu.
(...)