(...)
Czy istnieje Bóg? Takie pytanie - zadane człowiekowi starożytności, średniowiecza, czy nawet czasów nowożytnych - wydawałoby się co najmniej dziwne, ponieważ wszyscy w Boga (bogów) wierzyli. Każdy odpowiedziałby bez wahania: Tak, na pewno istnieje. W wieku XIX i XX odpowiedzi na podobne pytanie nie byłyby już tak jednoznaczne, a w wielu przypadkach usłyszelibyśmy odpowiedź, że Boga nie ma, Bóg nie istnieje. Jeszcze siedemnastowieczni uczeni, jak np. Robert Boyle, "ojciec chemii", czy John Ray, "ojciec historii naturalnej", pisali, że traktują naukę jako badanie Bożego dzieła i ukazywanie zręczności Bożego planu. Wiedzę, jak większość ludzi nauki, łączyli z wiarą w Boga. Książka J. Ray'a, opublikowana w 1691 r. i mająca aż dziesięć wydań do półwiecza XVIII wieku, była zatytułowana: Mądrość Boża wyrażona w dziele stworzenia. Jakże odmienny jest pogląd na temat Boga wyrażony przez współczesnego uczonego, George'a Petera, który w listopadzie 1978 r. na łamach Oxford Times pisał, że wiary w Boga nie można dziś traktować poważnie, ponieważ już wkrótce religia zostanie zastąpiona przez naukę i całkowicie zostanie wyparta z życia. Dla niego Bóg przestał istnieć. Dlaczego? Skąd te gwałtowne zmiany w pojmowaniu istniejącej rzeczywistości? Czyżby Bóg rzeczywiście nie istniał? A może przestał być niektórym ludziom potrzebny lub wręcz zawadza im?
Od chwili pojawienia się człowieka, przez wszystkie następne pokolenia rozsypane po całej Ziemi, jedną z podstawowych potrzeb, jaką on silnie odczuwał, było poszukiwanie sensu własnego istnienia. Człowiek zawsze zastanawiał się, skąd się wziął i w jakim celu zaistniał on sam i to wszystko, co go otacza?