(...)
STACJA SIÓDMA
Kapłan: Serce Jezusa,
dla nieprawości naszych starte, Wszyscy: Ufamy Tobie!
A ja wprowadzę do komputera i puszczę w Internet:
Bóg Wszechmogący upadł po raz drugi.
Cieszą się ludzie grzechem człowieka.
Pokazują palcem, osądzą, ukamienują.
Tylko mój Bóg jest
Miłosierny:
osłoni, rozgrzeszy, zapomni.
Bóg i zapomni?
Tak!
I nie wypomni!
Nikt cię nie potępił?
Nie, Panie!
A co Ty ze mną zrobisz? Przecież przenikasz i znasz mnie całego.
Nie śmiem oczu podnosić ku niebu.
Ja cię nie potępiam. Idź w pokoju, więcej nie grzesz.
Nie zapomnę Ci tego, Panie mój dobry i łaskawy,
nieskory do gniewu i bardzo łagodny.
No a u was co?
Zadzwoniliście po pogotowie?
Policję zawiadomiliście?
Nie.
No to czemu się gapicie?
Przecież nic się nie stało.
Upadł tylko człowiek.
Mój Boże!
Tylko człowiek upadł.
Nad zwierzątkiem się ulitują.
Człowiekowi już nikt nie pomoże.
Już nikogo nie wzrusza,
że Człowiek upadł!
Kapłan. O Krwi i Wodo,
któraś wypłynęła
z Najświętszego Serca Jezusowego
jako zdrój Miłosierdzia dla nas,
Wszyscy: Ufamy Tobie!