(...)
Niedaleko małej greckiej wyspy, niewiele większej od podwodnej skały, zakotwiczył stylowy żaglowiec pod banderą Unii. Na pokładzie miał licealistów i nauczycieli z różnych państw europejskich, którzy odbywali podróż na zakończenie roku szkolnego. Okręt zawinął już do wielu portów, od Korfu po Itakę. Teraz rzucił kotwicę w Zatoce Meseńskiej, u wybrzeży Lakonii. Postój ten nie był przewidziany, ale ktoś poprosił kapitana o pozwolenie na krótką wycieczkę dydaktyczną po wyspie. Kapitan wyraził zgodę i ponton napędzany silnikiem odłączył się od okrętu, niosąc na ląd grupkę dziewcząt i chłopców z Włoch. Popłynął z nimi profesor literatury greckiej, pan w średnim wieku, który ze względu na swe zadziwiające podobieństwo do starego Woody'ego Allena, został przezwany jego klonem, wcale o tym nie wiedząc - przynajmniej zdaniem młodzieży. Głowę zwykł osłaniać słomkowym kapeluszem z szerokim rondem, zarówno po to, by ją chronić przed rozżarzonymi promieniami Feba Apolla, jak i dlatego, że niezbyt lubił obnosić się ze swoją łysiną na czubku głowy. Na nosie miał okulary przeciwsłoneczne. Ubrany był w białą koszulę z krótkim rękawem i spodnie bermudy, z których wystawały chude i lekko krzywe nóżki, co nie robiło korzystnego wrażenia.
(...)