(...)
4 NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU
Joz 5,9a.l0-12; 2 Kor 5,17-21; Łk 15,1-3.11-32 (Liturgię Słowa można wziąć z roku A)
... A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: "Ojcze, zgrzeszyłem"... Lecz ojciec rzekł do swoich sług: "Przynieście szybko najlepszą, suknię i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi"... ... Tymczasem starszy jego syn... rozgniewał się i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. Lecz on odpowiedział ojcu: "Oto tyle lat ci służę...; ale mnie nie dałeś nigdy koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi"... Lecz on mu odpowiedział: "Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie... A trzeba się weselić"...
WPROWADZENIE
Jak dziecko coś zbroi, to się boi. Mądrzy rodzice okażą mu wtedy dużo serdeczności, by ułatwić przyznanie się do winy. Podobnie postępuje Pan Bóg. Dziś w przypowieści o synu marnotrawnym i synu rozgoryczonym ukazuje nam Jezus nieskończone miłosierdzie Ojca. Zdaje się ono wołać: "Wróć, synu, wróć! Ojciec czeka". Ten Boży głos działa na nas tak, że zaczyna nas opuszczać strach, gniew, zawziętość. Zaczynamy wtedy mięknąć, kruszeć i kajać się przed Bogiem. Wzruszamy tym Jego Serce, które daje łaskę nawrócenia.
(...)