(...)
ON ZOSTAŁ PAPIEŻEM
3 czerwca 1979
Ostry dzwonek budzika z trudem przebił się do świadomości Agaty. "Ten przeklęty ruski wynalazek" - pomyślała, szukając po omacku zegarka, który od kilku lat co rano bezlitośnie przypominał jej, że nadszedł nowy dzień. Dzisiaj wstawała jednak znacznie chętniej, chociaż to była niedziela. "Wyjątkowa niedziela po wyjątkowej sobocie" - pomyślała, podnosząc się z łóżka i narzucając podomkę. Wczoraj do Warszawy przyjechał papież, a Agata z synem stali wśród trzystu tysięcy ludzi na Placu Zwycięstwa.
- Leszek, Piotr, wstawajcie! - krzyknęła w drodze do kuchni. Wstawiła wodę na herbatę i poszła do łazienki. Dziś postanowiła wyglądać wyjątkowo pięknie. Przypomniały jej się, nie tak znowu odległe, czasy, kiedy wychodziła za Piotra. To był nie lada ślub. Brał w nim udział ten sam człowiek, który wczoraj wołał mocnym głosem na Placu Zwycięstwa: Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze tej ziemi. Wszystko odbywało się całkiem niedaleko od Placu - w kościele sióstr wizytek przy Krakowskim Przedmieściu.
Agata poznała biskupa Wojtyłę dzięki swoim rodzicom. Tuż po wojnie jej tata zaczął w Krakowie studia filozoficzne. Razem z nim na roku był sympatyczny kleryk krakowskiego seminarium. Zaprzyjaźnili się. Kontakty między nimi urwały się gwałtownie, gdy Karol Wojtyła został wyświęcony na księdza i wyjechał za granicę kontynuować studia doktoranckie.(...)