(...)
ONA JEST JAK MORZE
Włączając się do ankiety, chcę opisać te chwile mego życia, w których szczególnie dużą rolę odegrała Matka Boża. Należy tu podkreślić, że momentów takich nie była duża ilość ze względu na wiek, jaki posiadam. Przeżyłam dotychczas "piętnaście wiosen". Lata te były podbudowane częstą rozmową z Matką Bożą. Już od najmłodszych lat rodzice moi przyzwyczajali mnie, jak i moje rodzeństwo, do tej codziennej "rozmowy". Właściwie do chwili najradośniejszej w moim dotychczasowym życiu, do chwili przyjęcia po raz pierwszy Pana Jezusa w Komunii świętej, nic niezwykłego się ze mną nie działo. Codziennie odmawiałam modlitwy, uczestniczyłam we mszy św., w nabożeństwach ku czci Najświętszej Maryi Panny i w wielu innych nabożeństwach religijnych. Jednak duży wpływ miała już wtedy Matka Boża na mnie, szczególnie zaś w miesiącu maju, kiedy to odbywały się nabożeństwa majowe. Codziennie starałam się uczestniczyć w nich, bo coś mnie "ciągło" do tego uczestnictwa.
Tak płynęły lata. Stawałam się coraz bardziej rozumna. Częste przyjmowanie Komunii świętej sprawiało, iż przywiązanie do Matki Bożej stawało się mocniejsze. Często modliłam się o potrzebne mi łaski, a Ona je wypraszała u swego Syna i zsyłała mi je. Trudno było mi pojąć, że chociaż Matka Boża ma tyle dzieci, nie zapomina o nikim i nad każdym czuwa. Wreszcie nadszedł drugi najradośniejszy dzień, na który czekałam 2 lata (rodzice moi wraz ze starszym rodzeństwem już od 2 lat wspólnie jeździli pokłonić się Matce Bożej Częstochowskiej na Jasnej Górze). Dzień ten był bardzo ciepły (lipiec 1980 r.). Odległość z mojej miejscowości do Częstochowy wynosi około 345 km, dlatego też połowę dnia straciłam na dojazd do Częstochowy. W klasztorze na Jasnej Górze pierwszą rzeczą, jaką uczyniłam, było pokłonienie się Matce Częstochowskiej. Obraz w tym czasie był zasłonięty.(...)