(...)
CÓRKA JAIRA
Pewien bardzo bogaty człowiek imieniem Jair miał córkę, którą kochał nad życie. Któregoś dnia dziewczynka zachorowała nagle. Jej stan pogarszał się z dnia na dzień. Dziecko konało, a lekarze byli bezsilni. Wtedy Jair przypomniał sobie, że ktoś mu opowiadał o niezwykłym Nauczycielu, Jezusie z Nazaretu, który uzdrawia chorych, a nawet wskrzesza umarłych. Dowiedział się, iż przebywa On w okolicy, więc szybko poszedł do Niego. Gdy tylko udało mu się odnaleźć Pana, rzucił Mu się do nóg, błagając:
- Mistrzu, moja córeczka umiera! Błagam Cię, przyjdź, połóż na nią swoją rękę, żeby wyzdrowiała i żyła!
Jezus, który nigdy nie odmawiał prośbom cierpiących, podniósł nieszczęśliwego ojca z ziemi i udał się wraz z nim do jego domu; tłum zaś szedł za nimi. Nie zdążyli jeszcze dojść na miejsce, kiedy zobaczyli biegnącego w ich kierunku sługę. Niósł on ojcu straszną wieść: dziecko już umarło i nie ma sensu trudzić Pana na próżno. Lecz Jezus, usłyszawszy co sługa powiedział, ze spokojem w głosie rzekł do ojca:
- Nie lękaj się, wierz we Mnie!
Gdy doszli do domu, Jezus wszedł do pokoju, gdzie leżało dziecko i powiedział do rodziców:
- Nie płaczcie i nie rozpaczajcie. Dziewczynka nie umarła,
tylko głęboko śpi.
Zgromadzeni ludzie, którzy przyszli opłakiwać nieszczęście rodziny, bardzo się oburzyli, słysząc takie słowa. Niektórzy z nich zaczęli wyśmiewać Mistrza.