Dzieło św. Antoniego jest pełne mądrości, przepełnione erudycją, co w sposób jasny widać w ukazywaniu pełni Pisma świętego; niezwykłym bogactwie cytatów biblijnych (jest ich ponad sześć tysięcy); częstym odnoszeniu się do nauki Ojców Kościoła i teologów, filozofów i pogańskich poetów; dokładnym cytowaniu znawców nauk przyrodniczych, w szczególności Arystotelesa i Solino.
Ponadto należy podkreślić znakomitą strukturę Sermones, na które składają się: prolog uroczyście wprowadzający w kazanie, liczne podziały tematu głównego w swych różnorodnych aspektach, rozwinięcie ich samych według wielorakich sposobów interpretowania cytatów Pisma świętego.
Czym są Sermones św. Antoniego? Nie są jakimś podręcznikiem czy summą teologiczną... Nie można ich również nazwać zbiorem komentarzy do Pisma świętego... Ani nie są jakimś podręcznikiem do egzegezy biblijnej, ani mistycznym przedstawieniem niezliczonych tekstów Pisma świętego... Są przede wszystkim podręcznikiem i poradnikiem kaznodziejskim przygotowanym przez Świętego dla swoich współbraci, aby zasugerować w ich posłudze apostolskiej tematy, argumenty, myśli do rozwinięcia w zależności od różnych okazji (D. Scaramuzzi).
Można by w sposób najbardziej zwięzły i dokładny zdefiniować główne dzieło Świętego jako: kazania liturgiczno-biblijno-teologiczne do przyszłego przygotowania do kaznodziejstwa bardziej odległego w czasie, w szczególności dla braci mniejszych franciszkanów (S. Doimi).