(...)
BŁ. FRANCISZKA SCHERVIER (1819-1876): "ZNAK WYRÓŻNIAJĄCY UCZNIÓW CHRYSTUSA"
Założycielka Sióstr Franciszkanek od Ubogich, zwracając się serdecznie do swych córek, zachęca je do wielkiej i powszechnej miłości, zdolnej iść na spotkanie wszystkich bez wyjątku: "Miłość jest znakiem wyróżniającym uczniów Chrystusa: "Po tym wszyscy ludzie poznają, że jesteście moimi uczniami, jeżeli będziecie się miłować nawzajem". Miłość jest wielkim przykazaniem: miłować Boga ponad wszystko, a bliźniego jak siebie samego. Powinniśmy miłować bliźniego, co więcej: wszystkich ludzi. Nasza miłość powinna być powszechna, winna się rozciągać na wszystkich, na dobrych i złych. Powinniśmy okazywać swą szczególną miłość tym, którzy są nam przeciwni; winniśmy im służyć z miłością i modlić się za nich w duchu Jezusa Chrystusa.
Odnośnie do miłości braterskiej powinnyśmy być uważne na to, by nie żywić uczuć szczególnych do niektórych i nie tolerować w żadnym przypadku najmniejszej nawet niechęci. Jeżeli żywimy szczególne uczucie do jednej siostry, powinnyśmy wówczas się starać poświęcać jej nieco mniej uwagi, trochę mniej robić dla niej, ale nie powinnyśmy jej unikać, gdyż to byłoby przeciwne miłości. Z drugiej strony bądźmy razem z tymi, których tak bardzo nie kochamy, które nie są zgodne z naszymi skłonnościami, które nam ubliżają, niezależnie od tego, czy są to osoby świeckie czy zakonne, i kochajmy je szczerze, starajmy się być dla nich miłe i służmy im wspaniałomyślnie, jednak bez zmuszania lub naprzykrzania. Jest to bowiem miłość silna, prawdziwa i powszechna: Miłość Boża, która miłuje każdego i wszystko, a nienawidzi wyłącznie grzech, i miłuje tak jak Bóg miłuje. (...)
Jeżeli chcemy wiedzieć, czy mamy ducha Jezusa Chrystusa, albo też czy jesteśmy uczniami Chrystusa, badajmy wówczas, czy mamy w swych sercach tę silną i boską miłość powszechną, czy
ją propagujemy, czy kochamy tak naprawdę i czy mamy miłość do tych, którzy są nam przeciwni i działają przeciwko nam (...).
Jeżeli dwie siostry nie zgadzają się w czymkolwiek, powinny przed pójściem na spoczynek pojednać się ze sobą i przebaczyć sobie nawzajem, albowiem jak mówi Ewangelia: "Niech słońce nie zachodzi nad waszym gniewem".
W Regule bł. Franciszka podkreśla trzy cechy specyfikujące miłość, jaką siostry mają z powołania realizować w swym życiu: uprzejmość, przebaczenie, ustępowanie przed inną: "Prawdziwa miłość polega na wzajemnym szacunku, na głębokim poszanowaniu, które nie powinny jednak mieć swoich korzeni w uczuciu. Trzy są punkty istotne dla życia wzajemną miłością: powinnyśmy dawać, przebaczać i umieć ustępować. Co mamy dawać? Przede wszystkim uprzejmość, jeżeli nawet jest to rzeczą trudną, albowiem tutaj właśnie tkwi prawdziwa wielkość: być miłą i uprzejmą, jeżeli nawet się znajduje w sytuacji wielkiego cierpienia. Powinnyśmy umieć dodawać otuchy, pocieszać i mieć serce pełne współczucia i sympatii.
Jak mamy przebaczać? Jedynie przebaczając, uczymy się poznawać autentyczną dobroć i wielkość serca.
(...)