(...)
Eros
Życie i dzieła Edyty Stein określają jednoznacznie jej pojmowanie miłości; streszcza się ono w definicji: kochać to wydać siebie. W stosunku do drugich praktykowała augustiańskie: Amo, volo ut sis - "chcę, abyś był; abyś był sobą - chcę twego dobra". Ten najwyższy stopień miłości, zwany po grecku agape poprzedza stopień pośredni eros - tęsknota, zaangażowanie uczuciowe, czego nie należy pochopnie kojarzyć z tym, co dziś nazywamy erotyką. W tym właśnie pierwotnym znaczeniu chcemy mówić o erosie w życiu Edyty Stein.
Hanna Barbara Gerl w książce Unerbittliches Licht (Nieustępliwe światło) erosem nazywa nawet pasję pracy i filozofowania Edyty. Pasje te nie miały jednakiego natężenia. Edyta zna kryzysy i załamania, zna falowanie samopoczucia. We wrześniu 1919 r. np. donosi Ingardenowi, że czuje się "fizycznie jak zawsze znakomicie; duchowo, przy dostatecznym na- kładzie energii, całkiem znośnie; na duszy nader chwiejnie, ale nigdy zupełnie kiepsko; psychicznie ś (co przekładając z mojej terminologii na język potoczny, może Pan sobie raczej tłumaczyć jako "nerwy") wciąż marnie" . (...)