Seria "Wielcy ludzie Kościoła" wpisuje się w model poznawczy o dużej skuteczności oddziaływania. Nie ma w niej ram czasowych, skoro objęła i Tertuliana i Karla Rahnera. Ograniczają instytucja Kościoła, wszakże wszechobecna w dawnych społeczeństwach europejskich i mająca odniesienie do wszystkich: niemal dziedzin życia, a "ludzie Kościoła" należeli i należą do konkretnych społeczności i kultur. Na pytanie, czy seria ma objąć teologów i świętych ludzi kształtujących myśl i postawy ortodoksyjne, czy też wejść w sferę organizacji, reform i przełamywania usankcjonowanych tradycją barier, twórcy serii opowiedzieli się za tą drugą formułą. (...) Ta otwartość na bardzo szeroko pojęty Kościół jest wartością serii, rokującą jej dużą poczytność i poznawczą efektywność.
Wśród milionów ludzi, którzy przeszli przez historie Kościoła, jest wielu takich, kłórzy na tej drodze odbili jakiś znaczniejszy ślad, pozosławili swoje dziedzictwo. Najczęściej w tej hisłorii spostrzegamy tych, którzy pełnili role przewodników lub łych, których Kościół wyniósł na ołtarze. Oni z pewnością zasługują na uwagę, ale obok nich było wielu innych, których ślad pozosłał niezatarty. Seria "Wielcy ludzie Kościoła", podjęła przez Wydawnictwo WAM, w kolejnych swych niewielkich tomikach przedstawia takich właśnie ludzi. Ludzi, których warto poznać, a których poznanie sprawia, że historia Kościoła staje się dla nas coraz bardziej bliska i żywa. W szkolnej historii Cesarstwa Rzymskiego przedstawia się cesarza Teodozjusza
z jego zasługami dla umocnienia. Nie do końca końca uświadamiamy sobie,
że to on właśnie zwołał Sobór Powszechny do Konstantynopola, wydał dekret o ortodoksji kościelnej, interweniował w sprawach teologicznych. Na ile zaważyło to na dziełach Kościoła można się tej książeczki.