(...)
NA SCENĘ WKRACZA KOBIETA LEKKICH OBYCZAJÓW
A oto kobieta, która prowadziła w mieście życie grzeszne [...] przyniosła flakonik alabastrowy olejku, i stanąwszy z tylu u nóg Jego, plącząc, zaczęła Izami oblewać Jego nogi i włosami swej głowy je wycierać. Potem całowała Jego stopy i namaszczała je olejkiem.
Łk 7, 36-38
Do domu osoby tak porządnej jak faryzeusz Szymon, który zaprosił Jezusa na obiad, niepostrzeżenie wkrada się pewna kobieta.
Nie jest tu dobrze widziana. Jej imienia nie ma na liście zaproszonych gości. Jej pojawienie się w domu człowieka porządnego i religijnego pachnie prowokacją. Cóż za bezczelność!
Nie znamy jej imienia. Znamy tylko jej zajęcie, które z pewnością nie jest zbyt chwalebne: "prowadziła w mieście życie grzeszne".
Wszyscy ją znają. Jest to kobieta lekkich obyczajów, czyli "jedna z tych...".
Pogardzają nią. Ale też korzystają z jej usług.
Nawet ludzie "porządni" potrzebują jej po to, aby poczuć się lepiej, aby móc powiedzieć: "Nie upadłem tak nisko jak ona".
On też zna mężczyzn. Być może lepiej niż oni sami.
Zna również kobiety, poprzez ich mężów...
Zna zepsucie społeczeństwa, które na powierzchni wydaje się bez zarzutu.
Zna owe "kryształowe" osoby, które namaszczają się swoją "porządnością", tak jakby to był krem do ciała. Wie jednak również, że pod powierzchnią porządności, moralności, pobożności znajduje się cała reszta. Nie, nie daje się zwieść ani błyskotkom, ani wizytówkom.
To inni są zmuszeni do udawania, do zakładania masek.
(...)