(...)
(1) O ile ważniejszym i trudniejszym od leczenia chorób ciała jest leczenie chorób duszy, o tyle większego wymaga ono od nas zachodu i doświadczenia. Dostrzegamy nie tylko kłopoty i niebezpieczeństwa z tym związane, ale też o nich opowiadamy i narzekamy, gdy nam przyjdzie się borykać z tak trudnym zadaniem. Trzeba nam się jednak głęboko zastanowić, czy z równym wysiłkiem staramy się też, przez troskliwe zabiegi i nie zrażającą się niczym miłość, doprowadzać do zdrowia osoby powierzone naszej pieczy,
i o to przede wszystkim mamy zabiegać.
Otóż doszedłem do przekonania, na podstawie częstych i wnikliwych rozważań oraz długoletniego doświadczenia, że wielu można uleczyć, jeśli się do tego podchodzi z ojcowską cierpliwością, pełną życzliwości i zaufania. Tymczasem - z powodu zaniedbania środków zaradczych lub zastosowania mało skutecznych - ludzi tych traktujemy jako absolutnie niepoprawnych, bądź też ich niepoprawność tolerujemy.