(...)
Wprowadzenie
Dziś niełatwo jest mówić o szatanie. Można spotkać wielu teologów, duchownych i wiernych, którzy - słysząc o szatanie - odczuwają zażenowanie. Teologia i katecheza, w większości przypadków, omija ów temat. Istnieje obawa, że zostaną posądzone o uległość ludowym wyobrażeniom, które nie biorą pod uwagę postępu naukowego.
Człowiek jednak, gdy zagłębi się w Biblię i Tradycję, od razu dostrzeże, że temat ten jest w nich stale obecny. Teolog, który studiuje to zagadnienie, ma za zadanie jego podsumowanie. Wystarczy zacytować teksty, które nowy Katechizm Kościoła Katolickiego poświęcił temu zagadnieniu czy też uznać zaskakującą obecność tematu w nauczaniu II Soboru Watykańskiego, który - bez szczególnego zamiaru - mówił o szatanie osiemnaście razy, wybierając najlepsze elementy tradycji biblijnej i eklezjalnej.
Jest to zatem ogromny paradoks. Paradoks staje się jeszcze większy, kiedy stwierdza się, że obok obecnego milczenia Kościoła na temat szatana, wzrasta zainteresowanie nim ze strony nowoczesnego świata, co znajduje wyraz w różnych formach satanizmu. Szczególny niepokój budzi młodzież, która bez odpowiedniej formacji ochoczo oddaje się praktykowaniu nowych form spirytyzmu, często prowadzących do niebezpiecznych sytuacji.