W tej samej łodzi. Życie pod jednym dachem z osobą upośledzoną umysłoo
Natalia Livi
wstęp:
(...)
Najdrożsi,
pragnę wyrazić Wam moją wdzięczność, że dane mi było, po raz kolejny, współuczestniczyć choć przez chwilę w Waszej drodze. Pragnę również podziękować Wam za Waszą bezcenną posługę spełnianą również poprzez czasopismo "Ombre e Luci" (Światło i Cienie), posługę którą realizujecie ożywiani pragnieniem wspomagania tak wielu rodziców i ich rodzin.
Przesłane do mnie świadectwa są w stanie rzeczywiście dotknąć serca i dobrze się stało, że te "artykuły wstępne" do kolejnych numerów Waszego czasopisma zostały zebrane w formie książki. Zrodziły się bowiem z życia i doświadczeń wielu osób, które na co dzień zmagają się z trudem i zadaniem wynikającym z życia pod jednym dachem z osobą upośledzoną.
Wiemy dobrze, że upośledzenie fizyczne i umysłowe wystawia na próbę zarówno tego, kto jest nim dotknięty, jak i tych wszystkich, których dotyka ono jedynie pośrednio. Jest zatem czymś niezwykle ważnym, aby również inni mieli, choćby w jakiejś mierze, możliwość uczestniczenia w takim doświadczeniu.
(...)