Niebiosa otwarte.Rozważania do Ewangelii na dni popowszednie.Okres zw.
Francesco Dario Palmisano
wstęp:
(...)
KSIĄŻKĘ DEDYKUJĘ
ojcom jezuitom, którzy nauczyli mnie ducha i techniki medytacji;
tym przyjaciołom z ruchu robotniczego, dla których ewangelizacja nie była "opowiadaniem o czymś wielkim, co się wydarzyło, lecz faktem wciąż się dokonującym", jak około roku 1960 pisała w Paryżu Madeleine Delbrel;
uczniom liceów, w których uczyłem; dzięki nim zrozumiałem, że każde spotkanie z nimi było wyzwaniem dla mojego rozumu, fantazji i wiary;
zwyczajnym ludziom, których codziennie widzę na Mszy św. i których oczy błyszczą się, kiedy udaje mi się powiedzieć coś, na co od dawna czekali;
oraz naturalnie Jezusowi, mojemu Nauczycielowi, który pewnego dnia powołał mnie w Galilei albo na drodze do Damaszku. On jeden to wie, ja nic o tym nie wiem. Mam tylko świadomość, że spotkanie z Nim jest tajemnicą, w której - jak pisał Bernanos -wszystko jest Łaską.
(...)