(...)
"Krzyż kwestionuje nasze ulubione koncepcje na temat Boga. Obraża wszystkie ludzkie zapędy, wszystkie ludzkie osiągnięcia i mądrość, wszystkie powody do chwały. Krzyż pokazuje nam, że Bóg zdecydował się wypełnić swoją wolę mocą cierpiącej miłość? (tłum. własne - F.B.).
Dla świeckiego etosu dnia dzisiejszego pomysł, że ktoś chciałby się podjąć pójścia drogą Krzyża, jest już prawie niezrozumiały. Większość z nas w głębi naszych serc postrzega cierpienie jako rzecz złą. Dla większości z nas najwyższym dobrem stało się usunięcie wszelkiego cierpienia. Poszukujemy pokoju, bezpieczeństwa, przyjemności i pozbycia się bólu. Na ile to tylko możliwe unikamy cierpienia. Angażujemy też całą naszą technologię, bogactwo i pomysłowość, by to osiągnąć.
Wobec tej dominującej wizji dobrego życia Pawłowe świadectwo bycia "ukrzyżowanym z Chrystusem" wydaje się niemal nonsensowne. Jezusowe wezwanie do wyrzeczenia się wszystkiego, nawet do nienawiści "samego siebie" (Łk 14,26), Jego ostrzeżenie, że każdy, kto zachowa swe życie, będzie musiał je stracić (Mk 8,35-36) - wszystko to po prostu nie ma sensu dla ludzi postępujących według przedstawionej wyżej wizji dobrego życia.
"W Nowym Testamencie, zwłaszcza u Pawła, Duch Święty jest mocą wieku mesjańskiego, która zaświtała w Jezusie Chrystusie. Duch sprawia, że ukrzyżowany i zmartwychwstały Chrystus jest obecny w swoim ciele, Kościele. Duch rozciąga Panowanie Chrystusa, uzbraja lud Boży na jego walkę przeciw ťświatuŤ, ťciałuŤ i ťpotęgomŤ. Duch prowadzi nas przez wrogie terytorium ku ostatecznemu zwycięstwu Boga, dając nam już teraz, w trakcie drogi, smakować w chwale, która nadchodzi.
(...)