(...)
POKUTA W UJĘCIU PROTESTANCKIM
Nie mamy jednej teologii protestanckiej, nawet jednego ujęcia w danym konkretnym Kościele. Nie tylko w ewangelicyzmie płyną obok siebie odrębne nurty teologicznego myślenia (np. teologia Kościołów historycznych i wolnych), ale w poszczególnych nurtach łatwo można zauważyć wyraźnie odmienne teologie. Jeśli nadto uwzględni się historyczny rozwój teologii poszczególnych Kościołów i brak w wielu z nich wiążących określeń dogmatycznych, ryzykowność podejmowania
takiego tematu stanie się aż nadto widoczna.
Jednak "ciśnienie" ekumeniczne zmusza niejako do podejmowania takich właśnie tematów. Nie można ich uniknąć. Środowiska katolickie otwierając się na dobro i prawdę obecne w bratnich Kościołach, zaczynają prosić o zwięzłą informację. Takim prośbom nie sposób się oprzeć, choć zadaniu nie sposób sprostać. Praktyczna niemożliwość uwzględnienia myśli i praktyki wszystkich Kościołów protestanckich usprawiedliwia, przynajmniej częściowo, uproszczenia, które są nieuniknione. Nie chodzi tu więc (i chodzić nie może) o pełne zaprezentowanie protestanckiej świadomości teologicznej w przedmiocie pokuty, ale o wskazanie niektórych ważniejszych idei oraz rysów charakterystycznych dla tego, co stanowi zasadniczy wymiar chrześcijańskiego życia - metanol - według ewangelicyzmu, jednej z wielkich tradycji chrześcijańskich.
Obfitość materiału podyktowała daleko posuniętą wybiórczość zagadnień. Zdecydowano się na to, co wydaje się bardziej typowe: Luter i Księgi Symboliczne luteranizmu z próbą przekroczenia granic tego dość odległego świata w kierunku ortodoksji luterańskiej i pietyzmu oraz praktyki pokuty we współczesnym protestantyzmie polskim.
(...)