ks. Janusz Królikowski, ks. Zygmunt Zimowski (red.)
fragment tekstu:
(...)
III. BADANIE WEDŁUG PROCEDURY ZWYCZAJNEJ
Artykuł 8
Badanie zwyczajne stosuje się, kiedy można przypuszczać, że pismo zawiera poważne błędy doktrynalne, których rozpoznanie wymaga głębszej analizy, ale jego ewentualny negatywny wpływ na wiernych nie stwarza konieczności natychmiastowego przeciwdziałania. Badanie to składa się z dwóch faz: faza wewnętrzna, która obejmuje badanie wstępne przeprowadzone w Kongregacji, i faza zewnętrzna, która przewiduje przedstawienie zarzutów (kontestację) i dialog z Autorem.
Artykuł 9
Zebranie wyznacza dwóch lub więcej rzeczoznawców, którzy badają wskazane pisma, wyrażają swoją opinię i oceniają, czy tekst jest zgodny z nauką Kościoła.
Artykuł 10
To samo Zebranie wyznacza relatora pro Auctore, który ma za zadanie wskazać, w duchu prawdy, pozytywne aspekty doktryny i zasługi Autora. Ponadto pomaga w wypracowaniu poprawnej interpretacji jego myśli w ogólnym kontekście teologicznym i wyraża opinię na temat wpływu poglądów Autora. W tym celu ma prawo do przestudiowania wszystkich dokumentów odnoszących się do sprawy.
Artykuł 11
Sprawozdanie Urzędu, w którym są zawarte wszystkie informacje potrzebne do badania sprawy - także dotyczące precedensów - opinie ekspertów i prezentacja elatora pro Auctore, zostaje przekazane Konsulcie (Consultorum Consilium).
Artykuł 12
Na obrady Konsulty mogą być zaproszeni, poza konsultorami, relatorem pro Mctore i Ordynariuszem Autora, który nie może nikogo delegować i jest związany tajemnicą, także eksperci, którzy wydali opinie." Na początku dyskusji relator pro Auctore przedstawia całość sprawy. Następnie Ordynariusz Autora, eksperci i poszczególni konsultorzy wyrażają ustnie i pisemnie swoje opinie o treści badanego tekstu. Relator pro Auctore i eksperci mogą odpowiadać na ewentualne uwagi i udzielać wyjaśnień.
Artykuł 13
Po zakończeniu dyskusji jedynie konsultorzy pozostają w miejscu obrad i przeprowadzają głosowanie nad wynikiem badania, aby ustalić, czy w tekście znajdują się błędy doktrynalne lub niebezpieczne poglądy i określić, na czym konkretnie polegają, w świetle różnych kategorii prawd zawartych w Professio fidei.
Artykuł 14
Cała dokumentacja, włącznie z protokołem dyskusji, wynikami ogólnego głosowania i opiniami pisemnymi konsultorów, zostaje poddana ocenie Zebrania Plenarnego Kongregacji (Sessio Ordinaria), które decyduje, czy należy przystąpić do przedstawienia zarzutów Autorowi, a jeśli tak, to w jakich kwestiach.
Artykuł 16
Jeśli już poprzednio została podjęta decyzja o postępowaniu na drodze kontestacji, informuje się o tym Ordynariusza Autora lub zainteresowanych Ordynariuszy, jak również kompetentne dykasterie Stolicy Apostolskiej.