Wspomnienia Siostry Łucji z Fatimy -tom II (książka)
o. Ludwik Kondor SVD
notka:
Dom rodzinny, skrawek ziemi gdzie się urodziłam Tuliły mnie matczyne ramiona, Bóg wie ile przez ciebie cierpiałam A Ty się za mnie modliłaś żarliwie l choć życie mija, serce nie zapomina.
Byłaś matką i byłaś przewodniczką Mistrzynią i Panią, drzewem życia Wybrana przez Boga i z tobą zjednoczona W ciężkiej wspinaczce Na górę Odkupienia.
On wie czemu nas wybrał Skierował na nas swoje spojrzenie Strumienie łaski, światło życia Na stromej drodze na Swoją Kalwarię.
A teraz już w Niebie, patrzysz na Boga bez zasłony
Dostąpiwszy łaski spotkania z Nim
Dziękujesz za córkę, którą ci dał
l modlisz się za nią, by kiedyś zobaczyć ją w Niebie
Chciałam sama
Nieść krzyż, który on nam zesłał Ale Bóg chciał złączyć cię ze mną Tak jak niegdyś Cyrenejczyka.
W tym Dniu promieniejącym łaską i światłem Wątpliwość się rozwiała, nie zapomnij o mnie Do chwili kiedy Bóg zechce mnie zabrać Do ciebie, tam będą słodkie pocałunki i Wieczne uściski, w nieskończonej Boskiej światłości.
(Początek Szóstego Wspomnienia Siostry Łucji)