Niniejsza książka zrodziła się z nieposłuszeństwa. Matka Teresa nie chciała bowiem, aby pisać o niej, lecz o jej ludziach. Mawiała ona: Our people (nasi ludzie) i miała na myśli ubogich. Nie posłuchałam jej jednak i historie, które tutaj opowiadam dotyczą przede wszystkim jej osoby. Mam nadzieję, że mi przebaczy z taką samą wyrozumiałością, z jaką zawsze mnie przyjmowała, chociaż często powtarzała z ironią, że "woli obmywać trędowatego niż rozmawiać z dziennikarzem".
Jestem wdzięczna wszystkim, którzy zgodzili się opowiedzieć mi o Matce Teresie: ojciec Celeste van Exem, jej doradca duchowy, osoba starsza i schorowana, zmusił się do trudu wspomnień podczas naszych długich rozmów w popołudniowej duchocie Kalkuty; Michael Gomes, urzędnik państwowy, który ofiarował Matce Teresie pierwsze mieszkanie i z dawną gościnnością otworzył dla mnie drzwi swego domu. Siostra Dionisia, misjonarka slumsów Kalkuty, z pogodą ducha zgodziła się, abym przeszkadzała jej w pracy przez cały jeden dzień. John Raju, trędowaty z kolonii Titagarh, przyjął mnie bez podejrzliwości, a jego żona Agnes zaoferowała mi wszystko, co miała: mleko od ich kozy. Ekscelencja Henri D'Souza, arcybiskup Kalkuty, pomógł mi zrozumieć "skandal" Indii; siostra Rosario O'Reilly, nauczycielka w kolegium Entally, przywołała dla mnie wspomnienia z okresu, kiedy pracowała tam Matka Teresa.