Listy do mężą. Twoja wielka miłość pomoże mi być silną. Joanna Beretta Molla
Gianna Beretta Molla
fragment tekstu:
(...)
Podsumowanie
"Bóg jest miłością: kto trwa w miłości, trwa w Bogu a Bóg trwa w nim" (1 J 4,16). Dla chrześcijan miłość jest sarną istotą Boga, nieugaszonym ogniem, który daje radość i ciepło życia chwały trzech Osób Bożych, stwórczym impulsem, jaki dał początek kosmosowi i stworzeniu człowieka.
Dlatego też przeznaczeniem świata i każdego człowieka jest dać świadectwo bezgranicznej i ofiarowanej darmo miłości, coraz bardziej rozrzutnej i bez ograniczeń ze strony Boga. Hans Urs von Balthasar napisał: "Powołanie ku miłości jest absolutne. Nie toleruje jakichkolwiek wyjątków. Jest taką koniecznością, że niespełnienie tegoż powołania jest równe absolutnej ruinie".
A zatem każdy człowiek jest wezwany do miłości. Najróżniejsze powołania - cała seria powołań zakonnych, droga życia małżeńskiego, życie kapłańskie czy po prostu tych, którzy nie są małżonkami - to formy komplementarne, karty przeznaczone do stworzenia wielkiej mozaiki kochającego oblicza Boga.
Dotychczas w historii chrześcijaństwa bardzo wiele napisano o życiu zakonnym lub kapłańskim, natomiast bardzo niewiele o życiu małżeńskim nade wszystko z punktu widzenia przykładów małżonków zaangażowanych w przymierze małżeńskie, czyli konkretne i dające się zobaczyć wyobrażenie przymierza Boga z ludźmi, Chrystusa ze swoim Kościołem.
Jan Paweł II napisał w jednym ze swoich rozważań jednocześnie teologicznym i antropologicznym: "Nie można zrozumieć Kościoła jako mistycznego Ciała Chrystusa bez odniesienia do «wielkiej tajemnicy» związanej ze stworzeniem człowieka jako mężczyzny i kobiety oraz powołaniem dwojga do miłości małżeńskiej, ojcostwa i macierzyństwa» Z tego powodu małżeństwo jest sakramentem, znakiem wielkiego uświetnienia i nobilitacji: przekonanie, jakie błososławiona Joanna umiała wprowadzić w czyn. W 1946 ku mówiła z młodzieńczym entuzjazmem: "Istnieje wiele trudności, ale z pomocą Boga musimy iść bez obawy, że jęli nawet w walce o nasze powołanie będziemy musieli umrzeć, to będzie to najpiękniejszy dzień naszego życia". W sposób sobie właściwy, przez wszystkie lata małżeństwa, Joanna dawała świadectwo bardziej poprzez życie niż tworzone teksty czy przemówienia na temat chrześcijańskiej koncepcji małżeństwa. Listy do męża pozwalają zbliżyć się do tego cennego dziedzictwa: szczęścia i radości okresu narzeczeństwa, miłości i uczucia pierwszych lat małżeństwa, pełni lat dojrzałości zdolnej przyjąć cierpienie, delikatności i tęsknoty lat ostatnich - cnoty ciche i kruche, które nie występują w katechizmach i które źle znoszą fakt, gdy się o nich mówi na kazaniach lub gdy są nagłaśniane.
Długi okres ciszy na temat małżeństwa chrześcijańskiego tłumaczy się także wstydem, że jest to sfera zasłonięta ze względu na ochronę delikatności miłości. Tak więc Listy do męża błogosławionej Joanny to jakby światło rzucone na ten trudny czas, ażeby ponownie potwierdzić, że małżeństwo jest darem łaski, drogą mężczyzny i kobiety, którzy poprzez miłość wyrażają i czynią widzialną piękną i nadzwyczajną miłość Boga. Publikacja ich ukazuje przykład Joanny zezwalający na bardziej dokładną i pogłębioną interpretację jej życia, nadająca jej świętości rysów radości i delikatności, które się odnoszą do koncepcji małżeństwa chrześcijańskiego. Dzięki temu osoba wierząca wyraża wdzięczność nade wszystko Panu Jezusowi, że dał małżonkom tak wyjątkowy wzór.(...)