Wielki Jubileusz roku 2000 zaprasza nas do tego, byśmy żyli w dziękczynieniu za wszystkie dary otrzymane od naszego Ojca w niebie. On jest źródłem każdego daru; On sam daje nam siebie jako Ojciec, posyłając nam swego Syna i dając nam Parakleta. Nasze serce zwraca się do Niego z dziękczynieniem.
Ojciec naszej duszy, Stwórca wszelkiego dobra, przyciąga nas do siebie w adoracji i kontemplacji swego misterium. "Ojciec świateł" (Jkl,17)' jest ostatecznym celem naszego umysłu, poszukującego prawdy i niejako owładniętego miłością do prawdy; od Niego pochodzi nasz umysł i nasza wola, do Niego powracają one poprzez mądrość filozoficzną.
Ojciec umiłowanego Syna - wieczny początek Słowa będącego tajemnicą Jego kontemplacji - objawia nam siebie, dając nam swego Syna w tajemnicy Wcielenia: "Boga nikt nigdy nie widział; ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, [o Nim] pouczył" (J 1,18). Ojciec jest dla nas źródłem łaski i domaga się od nas wiary, nadziei i miłości.
Ojciec stanowi jedno z umiłowanym Synem w tchnieniu Ducha Świętego, pozwala nam żyć swoją własną tajemnicą jako źródłem miłości: przyciąga nas do siebie w darze ukrzyżowanego Jezusa, poprzez Baranka, Syna, który otacza chwałą Ojca (por. J 17,1) pod tchnieniem Parakleta.