(...)
Kiedyś przyjechał do mnie z konkretną prośbą znajomy ksiądz. Proszę, pomóż mi, zacząłem redagować gazetkę parafialną, chcę kilka rysunków. Zgodziłem się na wybranie kilku rysunków do zredagowania pierwszego numeru. Wyjąłem stos teczek, posegregowanych tematycznie, mówiąc wybieraj te rysunki, które cię interesują.
W tamtych dniach to było prawie 25 lat mojej pracy.
Po przejrzeniu pierwszej teczki, padło pytanie, które sam sobie wcześniej nieraz stawiałem: czy nie warto tego zbioru wydać w formie albumu? Po przeglądnięciu następnej teczki stwierdził, że trzeba to koniecznie wydać. Pomyślałem. Łatwo powiedzieć "koniecznie wydać", trudniej zrealizować. Jest to zbiór kompletowany przez 30 lat. Liczy on ponad 4 tys. rysunków, w tym około 2 tys., o treści religijnej. Są to rysunki wykonane różnymi technikami, ogromnie zróżnicowane stylistycznie, powstające na różne zapotrzebowania. Zbiór ten jest więc różnorodny.
Nasuwały się pytania: Poprawiać? Nadawać jedność stylu?
Nie miałem koncepcji i czasu, na wykonanie tej pracy. Chciałem to odłożyć. Znajomy ksiądz jednak nie ustępował. Zaczął mnie od nowa namawiać i wysuwać argumenty przemawiające za realizacją projektu wydania albumu. Obecnie powstają setki gazet, biuletynów parafialnych, informatorów. Wydaje się dużo druków, akcydensów na potrzeby parafii, brakuje do nich grafiki. Gabloty przykościelne domagają się symbolu religijnego. Jestem pewny - mówił - że nie tylko ja, ale i inni szukają tego, co ty tu masz w tych teczkach.
Stylu rysunków też nie ma co zmieniać. Szkiców kompozycyjnych nie pomijać, mogą być inspiracją do czegoś poważniejszego.
(...)