(...)
128. Miłosierdzie dla każdego
Józef Kalinowski, późniejszy ojciec Rafał, spotkał podczas zesłania w Tomsku niejaką Albertynę, która w Wilnie znana była jako - delikatnie mówiąc - dziewczyna niezbyt surowych obyczajów. Pozostawała bez środków do życia. Zesłaniec dał kobiecie ze swoich nader szczupłych zasobów kilka rubli, natychmiast też wysłał list do rodziny, żeby do przesyłki pieniężnej, przeznaczonej dla szwagra Jana Rychlewicza osiadłego w Tomsku, dołączyli choć rubla dla tej biednej dziewczyny.
129. Voltaire o świętym królu
Znany kpiarz i antyklerykał Voltaire tak pisał w swoich ,"Essais sur les moeurs " o św. królu Ludwiku IX: Ludwik IX był księciem zdolnym zreformować Europą (gdyby Europa mogła trwać); był powołany uczynić Francję chwalebną, wysoce moralną i stać się przykładem dla ludzi. Jego pobożność, która była pobożnością anachorety, nie umniejszała żadnej z królewskich cnót. Mądrą oszczędność łączył z szerokim gestem. Był politykiem o umyśle przenikliwym i panem sprawiedliwym; jest może jedynym suwerenem, który zasługuje na pochwałę z powodu mądrych i zdecydowanych kroków. Był nieustraszony w boju, ale nieegzaltowany. Miłosierny tak, jakby sam ciągle był nieszczęśliwy. Trudno wyobrazić sobie człowieka jeszcze bardziej cnotliwego.
130. Pokochać nieprzyjaciół
Święty Patryk był synem diakona i wnukiem kapłana katolickiego. Urodził się w Anglii, ale porwany został przez Irów i zawieziony do Irlandii, gdzie dojrzewał. Uciekł pewnego dnia z wyspy, wstąpił w południowej Francji do Benedyktynów, przyjął kapłaństwo i... wrócił do Irlandii, żeby swoim porywaczom otworzyć oczy na Chrystusową prawdę. Zdążył ich bowiem pokochać i chciał im dać to, co uważał za największe dobro.
131. Serce swoich czasów
Niejaki Massimo Bontempelli tak scharakteryzował swoje czasy przełomu XIV i XV wieku: Lorenzo il Magnifico był duchem tego stulecia, Gerolamo Savonarolajego gniewem, Bernardyn ze Sieny...jego sercem!
132.
Miłość
Bernardyn ze Sieny powiedział: - Kto kocha, rozumie więcej od tego, kto nie kocha.
133. Małżeństwo
Na temat małżeństwa Josemaria Escriva powiedział między innymi : - Małżeństwo - nigdy nie zmęczę się powtarzaniem tego -jest drogą boską, wielką, wspaniałą i jak wszystko, co boskie w nas, znajduje konkretny wyraz w odpowiedzi na łaskę poprzez wspaniałość, oddanie się, służbę. (...)