Niegdyś symbolem Europy była katedra. Swymi smukłymi wieżami strzelającymi w niebo obrazowała przedmiot doczesnych pragnień człowieka średniowiecza i epok kolejnych oraz cel jego ziemskiej drogi. Współcześnie zaś, nie tak dawno temu, bo w połowie ubiegłego wieku - jak zauważył Roland Bar-thes - takim symbolem stał się pędzący samochód. On nie tylko był wyrazem tęsknot człowieka końca wieku dwudziestego, ale i obrazem tempa czasów, w których przyszło mu żyć. Trudno się więc dziwić, iż dzisiaj ten pędzący symbol naszego życia zaczyna ustępować takiemu oto obrazowi: wielkie miasta oplecione setkami dróg prowadzących w różnych kierunkach, ale rzadko w tym kierunku najważniejszym...
Właśnie, dokąd ma prowadzić ta najważniejsza z dróg? Odpowiedzi zdaje się udzielać Tengiz Abuładze, gruziński reżyser. Przypomnijmy końcowe kadry filmu "Pokuta": oto starsza kobieta szukająca pośród dróg wielkiego miasta tej, która prowadzi do kościoła. Niestety, napotykani ludzie nie potrafią staruszce pomóc. Wówczas ta kobiecina, szczerze zmartwiona, powiada: "Po cóż komu drogi, jeśli nie prowadzą do kościoła...
Jak więc pośród licznych dróg współczesnych miast odnaleźć te najważniejsze? Te, które sprawiają, że możliwe stanie się spotkanie z drugim człowiekiem. Spotkanie z Bogiem. Być może trzeba sięgnąć po drogowskazy zostawione przez świętych. Choćby te w postaci krótkich uwag pomocnych w wyborze drogi właściwej. Stąd ta książeczka: zbiór takich rad na okoliczność, gdy znajdziemy się na rozdrożu, gdy zatrzymamy się, by zapytać: dokąd iść?
Te liczne myśli tych bardzo znanych i tych mniej znanych świętych, ufam, pomogą nie tylko na bezdrożach życia wybrać drogę właściwą. Pomogą zapewne odrzucić też i te spośród dróg, które wiodą na manowce. Pomogą też i wtedy, gdy doświadczać będziemy kryzysu wiary. Gdy zwątpimy lub gdy dotkną nas ból i cierpienie. Te dobre myśli staną się wówczas światłami rozświetlającymi mroki nie tyle miast, ile naszych dusz...
Krzysztof R. Jaśkiewicz W dzień Wszystkich Świętych, 2002 r.