mnie ten lęk: czy do większej troski o najbliższych, czy też powodował moje wycofanie się, konfliktowość lub też ucieczkę:
- w niepotrzebne zajęcia, - w towarzystwo znajomych, - w nadmierną pracę i budowanie własnej pozycji, - w apatię?
~ W jakich sytuacjach, decyzjach, wyborach życiowych kierowałem się niepokojem i lękiem o siebie, co przejawiało się:
- w nadmiernym zatroskaniu i zabieganiu, - w nadmiernym pożądaniu dóbr materialnych, - w zbytnim zabieganiu o materialne zabezpieczanie przyszłości, - w kłamstwie?
~ jak próbowałem żyć wiarą, że Ojciec Niebieski wie najlepiej, czego nam potrzeba? jak mogłem zawierzyć Bogu w każdej sytuacji, a szczególnie w sytuacjach trudnych, w których po ludzku nie widziałem rozwiązania?
~ Kiedy, powodowany lękiem, nie potrafiłem dać naszym dzieciom oparcia i potrzebnej pomocy? Kiedy obarczałem nasze dzieci ciężarem odpowiedzialności, którą powinienem dźwigać w sprawach naszej rodziny?
Panie Boże, próbuję dostrzec braki w dialogu miłości.
Abym mógł rozpoznać, kiedy nasze pozostawanie w małżeńskim dialogu było prawdziwe, kiedy tylko udawaliśmy porozumienie, a kiedy w ogóle go nie było.
Chcę rozpoznać uczucia, które pojawiają się we mnie jako ślad wydarzeń, w których uczestniczyłem. Uczucia- i te prz}jemne i nieprz}jemne - jakie się pojawiają we mnie, nie są ani moją zasługą, ani moją winą, ani grzechem. Są one moją spontaniczną reakcją na to, co się wydarzyło. Dopiero moje zachowania wobec współmałżonka podlegają ocenie moralnej.
Chcę stwierdzić,jakie uczucia towarzyszą mi wtedy, kiedy staję przed Tobą. To może pomóc mi w poznaniu prawdy o moich czynach.
jeżeli towarzyszą mi takie uczucia, znaczy to, że coś zagraża mnie albo moim najbliższym, albo że "nie wydoskonaliłem się w miłości".
~ jak reagowałem na pojawiające się uczucia lęku o siebie, swoją przyszłość, przyszłość mojej rodziny? Do jakich zachowań i postaw popychał