Radość doskonała płynie z Krzyża. Św. Franciszek przemawia ...
Raniero Cantalamessa, Carlo Maria Martini
fragment tekstu:
(...)
Dwuznaczność piękna
Na dwuznaczność pojęcia piękna w naszym ludzkim doświadczeniu jasno wskazuje fakt, iż obok jego gloryfikacji odkrywamy we współczesnej kulturze wyraźne odrzucenie, prawdziwą "obrazę piękna"; możemy wręcz mówić o jego śmierci, tak jak kiedyś mówiono o "śmierci Boga".
W przeszłości na temat piękna najczęściej wypowiadali się mężczyźni, więc pogarda dla niego przerodziła się w pogardę dla kobiety:
"Lecz ty, kupo wnętrzności... "
- Bezecna, z którą ja związany
Jak zbrodniarz z bracią swą szubienną -
Jak karciarz, co go gra o pęta,
Jak pijanicę nęci wino,
Jak czerwie ciągną za padliną;
- Przeklęta, dwakroć bądź przeklęta.
Na jednym ze swoich obrazów Bernard Buffet przedstawił monstrualne ptaki rzucające się na nagie ciało kobiety, jak sępy na zwłoki. Ktoś inny określił kobiety przedstawione w malarstwie abstrakcyjnym jako "trupy piękna" Nie tylko piękno kobiety, ale sama istota piękna zostaje w ten sposób radykalnie skrytykowana i obrażona. Słynny jest wstęp do zbioru poezji Rimbau-da pt. "Sezon w piekle": "Pewnego wieczoru posadziłem Piękność na kolanach. I wydała mi się gorzka. I przekląłem ją."
Ta obelga prowadzi w sztuce do prowokacyjnego przedstawienia obiektów brzydkich, jak pisuary i tym podobne, a w języku - do stosowania łatwych i chętnie przyjmowanych wulgarnych słów.
"Nie tylko Bóg- pisze Ewdokimow - przyjął formę Piękna, zło Go naśladuje i sprawia, iż piękno staje się bardzo dwuznaczne. [...J Piękno fascynuje, nawraca duszę ludzką na swój pogański kult, zajmuje miejsce Absolutu, przejawiając totalną obojętność wobec Dobra i Prawdy. [...] Tak jak prawda jest zawsze piękna, tak piękno nie zawsze jest prawdziwe. "
(...)