Opracowania w serii Lectio divina mają pomagać w duchowym odczytaniu Pisma Świętego, prowadzić do modlitwy i kształtowania całego postępowania przez to wewnętrzne przeżycie, jakim jest kontakt ze słowem Bożym, przyswojenie go. Św. Piotr może być szczególnie bliski Polakom ze względu na swój temperament: pełne zapału angażowanie się, a potem chwile słabości. Słabość jest cechą ludzką, ale zawsze można ją przezwyciężyć, powstać z upadku. Natomiast cechą szatana jest trwałe odwrócenie się od Boga, kształtowanie na podstawie własnych przypuszczeń hierarchii wartości. Pokusa, jaką wąż--kusiciel przedstawił pierwszym ludziom, to dążenie, aby "być jak Bóg" (por. Rdz 3, 5). To sformułowanie dobrze ukazuje sposób myślenia i postępowania złego ducha. Przenosi on na człowieka to, czego sam się dopuścił, do czego sam dąży w złudnym przekonaniu, że kiedyś odniesie zwycięstwo. Przeciwieństwem takiej postawy jest ufność, oddanie się Bogu, zawierzenie Mu we wszystkim i postępowanie zgodnie z Jego wolą. Tego uczył się w sposób czasami bolesny św. Piotr i to chce nam przekazać w swojej apostolskiej posłudze.
Można mówić o szczególnym związku Polski ze św. Piotrem poprzez jego obecnego następcę, Ojca Świętego Jana Pawła II. Rozważania przygotowywano na rok, w którym przypada dwudziesta piąta rocznica (srebrny jubileusz) jego wyboru. Teksty Ewangelii oraz innych ksiąg Nowego Testamentu ukazują sposób myślenia i postępowania pierwszego z Apostołów, który podobnie jak każdy człowiek przeżywał trudności, ale z Bożą pomocą je pokonał i sam po przeżyciu doświadczenia własnej słabości utwierdza w wierze swoich braci (por. Łk 22, 32). Niech jego przykład i słowa wskażą nam drogę w naszym życiu i świadczeniu o Chrystusie.
Klasyczny schemat duchowego medytacyjnego czytania Pisma Świętego składa się z następujących elementów zwanych po łacinie: lectio - meditatio - oratio -contemplatio - actio. Można je przetłumaczyć: czytanie - rozważanie - modlitwa - kontemplacja (duchowe przeżywanie, łączenie się wewnętrzne z tym, co tekst wyraża) - działanie (naśladowanie w naszym życiu, w naszych ocenach, sposobie podchodzenia do Bożych rzeczywistości, świata, do siebie oraz do innych ludzi tego, co przeczytaliśmy, przemodliliśmy i niejako doświadczyliśmy przez modlitewne wnikanie w treść Bożego orędzia).
W prezentowanych w tej książeczce rozważaniach przedstawimy po wyjaśnieniu miejsc, jakie mogłyby budzić trudności, refleksje autora oraz wnioski praktyczne, które od razu mogą się nasuwać. Nie zawsze będziemy zaznaczać miejsca wyraźnego podziału między kolejnymi etapami medytacyjnego czytania, podobnie jak w samym tekście biblijnym podział w obecnej postaci na rozdziały i wiersze jest o wiele późniejszy niż sam święty tekst przekazujący Boże słowo przez pośrednictwo konkretnych ludzi wypowiadających się w sposób zależny od ich ludzkiej i religijnej formacji i kultury.
Wybraliśmy pewną ilość fragmentów Ewangelii oraz innych ksiąg Nowego Testamentu, które razem ukażą nam obraz św. Piotra, pierwszego spośród Apostołów, którego Chrystus ustanowił swoim zastępcą na ziemi, skałą, na której buduje swój Kościół. Będziemy podawali odpowiedni tekst, za którym nastąpi rozważanie, wyjaśnienie miejsc, słów, okoliczności, które mogą być niejasne. Punktem wyjścia będzie Ewangelia św. Marka jako ucznia i tłumacza św. Piotra w Rzymie. To właśnie jego w 1 P 5,13 Apostoł (lub powołujący się na jego tradycję uczniowie) nazywa swoim synem. Ta Ewangelia jest najbliższa Piotrowi, ale nie będziemy odnosili się tylko i wyłącznie do niej, lecz porównamy dane różnych tekstów, by podać to, co można na podstawie Bożego Objawienia powiedzieć na dany temat dotyczący osoby i misji pierwszego z Apostołów.(...)