(...)
Biblia, ten niezmiernie cenny dla naszej kultury "księgozbiór", powstała, jak będziemy o tym jeszcze mówić, w trzech językach: hebrajskim, aramejskim (występującym w niej wprawdzie bardzo rzadko) i greckim. Ponieważ zaś mało kro z nas zna choćby jeden z tych języków, jest rzeczą oczywistą, że musimy ją czytać w tłumaczeniach. Obecnie w języku polskim mamy trzy współczesne katolickie przekłady Biblii z języków oryginalnych. Są to:
- Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, opracowane przez zespół biblistów polskich, z inicjatywy benedyktynów tynieckich, pod redakcją o. Augustyna Jankowskiego OSB, ks. Lecha Stachowiaka i ks. biskupa Kazimierza Romaniuka. Jest to tzw. Biblia Tysiąclecia (skrót: BT). Do dzisiaj ukazało się już pięć jej wydań, w tym wydanie V, zmienione i poprawione w 2000 r.
- Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, pod redakcją ks. Michała Petera i ks. Mariana Wolniewicza, początkowo w 3 tomach. Wydanie III w 4 tomach ukazało się w 1994 r. Jest to tzw. Biblia Poznańska (skrót: BP).
- Biblia Warszawsko-Praska, w przekładzie ks. biskupa Kazimierza Romaniuka, wydanie l, Warszawa 1997.
Istnieje też nowy przekład protestancki całości Biblii z języków oryginalnych, przygotowany przez Brytyjskie Towarzystwo w Warszawie. W wydaniu XVIII (Warszawa 1990) zostały zamieszczone - w przekładzie Biblii Tysiąclecia - również księgi deuterokanoniczne (czyli wtórokanoniczne, por. s. 23), zwane przez protestantów apokryfami. W wydaniach wcześniejszych ksiąg tych nie ma.
Słyszy się czasem pytanie: jaki przekład jest najlepszy, jaki należy czytać, jaki wykorzystać w swojej pracy. Otóż przede wszystkim trzeba stwierdzić, że każdy jest niedoskonały (bo taka jest sama natura przekładu) i że pracy naukowej na żadnym opierać nie można. (...)