(...)
8. Owoce Ducha
Potem powrócił Jezus mocą Ducha do Galilei, a wieść
o Nim rozeszła się po całej okolicy. On zaś nauczał w ich synagogach, wysławiany przez wszystkich. Przyszedł również do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi
i powstał, aby czytać. Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, znalazł miejsce, gdzie było napisane:
Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski Pana. Zwinąwszy księgę, oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Niego utkwione. Począł więc mówić do nich: "Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli.
(Łk 4, 14-21)
Celem czytań biblijnych w liturgii nie jest tak bardzo pouczanie, co ilustracja mocy płynącej z łaski. Teksty te są pa-rabolami siły łask, których dostępujemy. W liturgii spotykamy moc mądrościowej nauki, jest to nauczanie, którego celem jest przebudzenie naszej świadomości na łaskę Chrystusa, która w nas działa. Kiedy zgromadzenie liturgiczne celebruje Boskie światło i życie, oznacza to, że ich doświadczamy. W czytaniach zaś słyszymy nasze własne biografie.
W Boże Narodzenie celebrujemy wydarzenie Słowa, stającego się ciałem. Historyczna otoczka tego zdarzenia jawi się wówczas na pierwszym planie. Natomiast podczas uroczystości Objawienia Pańskiego, które jest przekazem Bożego światła, celebrujemy duchowy wymiar Bożego Narodzenia. Epifania jest świętem naszego zjednoczenia ze Słowem, które stało się ciałem, oraz doświadczeniem tego zjednoczenia. Liturgia stawia przed nami czytania, które choć historycznie nie powiązane, opisują naszą postawę wobec tajemnicy Słowa Wcielonego, nasze przebudzenie na obecne w nas życie Boże i naszą zdolność do przekazania go. "Dzisiaj" powtarzane w liturgii oznacza, że tajemnica dokonuje się teraz jako duchowe doświadczenie. Religia chrześcijańska jest życiem, które należy żyć. Rodzi się i waha, upada i wznosi, dojrzewa aż w końcu zahartuje się dzięki różnego rodzaju zmianom. Musimy wiedzieć, jak słuchać liturgii, będącej nie tylko inspiracją czy pocieszeniem, lecz także umocnieniem.
Powtórne przyjście Jezusa zdarzyć się może w dwu okolicznościach: z końcem czasów (jedynie Bóg wie, kiedy to nastąpi) albo wraz z naszym dotarciem do wieczystych wymiarów nas samych. To drugie jest właśnie dążeniem liturgii i całej naszej duchowej wędrówki. Wartości życia wieczne-go bez ustanku wcinają się w linearny wymiar czasu i kon-frontują nas z najwyższą rzeczywistością.(...)