(...)
Bądź rzeką.
Nie staraj się być pomnikiem.
Nie gromadź swoich pomysłów,
wynalazków, powiedzeń, uśmiechów, gestów,
które się sprawdziły,
które ci odpowiadają,
które zrobiły wrażenie w twoim środowisku.
Nie gromadź nawet swoich przekonań, poglądów, ocen.
Bądź rzeką.
To trudniej.
Łatwiej wyciągać ze swojego skarbca
gotowe uśmiechy, zwroty, odpowiedzi, tezy.
Ale wtedy nawet się nie spostrzeżesz,
jak staniesz się posągiem.
Bądź rzeką.
To trudniej.
To prawie niebezpieczne.
Strach że ci nie przyjdzie na czas
odpowiedź, rozwiązanie, pomysł.
Tak w ciemno iść, zawsze od początku szukać?
Bądź rzeką.
To trudniej.
Ale wtedy jesteś gałęzią, która się zieleni,
a nie martwym czarnym pniem.
(...)