Czy jest to taka sama książka jak książka kardynała Biffiego? Oczywiście że nie. Powtarzanie po Kardynale Arcybiskupie Bolonii jego doskonałych przemyśleń z 1982 roku, zawartych w Contro Mastro Ciliegia. Commento teologico a "Le awenture di Pinocchio" (Przeciw Majstrowi Wiśni. Komentarz teologiczny do "Przygód Pinokia"), byłoby od strony kulturowej bezcelowe, zaś od strony handlowej - samobójcze.
Niemniej rodzice, przyjaciele i ludzie znający tę problematykę tak właśnie spontanicznie pytają, gdy tylko dowiedzą się o tych nowych "fantazjach na temat Pinokia". Gdyby był potrzebny przyrząd do mierzenia żywotności kultury katolickiej, byłoby nim pytanie: jest to taka sama książka jak książka kardynała Bifflego? Dalej już nikt nie ośmiela się posunąć.
To prawda, że autorzy - i nie jest to ich wina - są katolikami. Prawdą jest też, że rozprawiają na katolickie tematy. A do tego i wydawca jest katolikiem. Jednak to wszystko można nazwać czymś drugorzędnym. Chodzi o przypuszczenia, domysły, ewentualności. O fantazje pojmowane jak przygody, które nie toczą się koniecznie tym samym szlakiem, choć poszukują tego samego źródła. Pinokio i inne postacie Collodiego są towarzyszami na wędrownym szlaku, są dyskretni i ciekawi, lecz na pewno nieskłonni do ulegania manipulacjom. Świadectwo dobrego katolika to nie ich sprawa. Zresztą nie była to również sprawa Collodiego, który - wezwany do opowiedzenia się za którąś ze stron - nie poparł pobożnisiów.