(...)
Prezentacja
"Proszę księdza, napisze ksiądz życiorys Ojca Pio? Ksiądz odwiedzał go przez tyle lat, dobrze go znał, może ksiądz napisać jakieś wspomnienia osobiste, jakie nie są nikomu znane".
Jak można się oprzeć tak naglącemu zaproszeniu dyrektora Edizioni Dehoniane w Rzymie?
Próbowałem oponować: "Jakie zainteresowanie może znaleźć życiorys Ojca Pio? Z pewnością osoba jest jak najbardziej interesująca, ale zasięgnąłem informacji u moich współbraci z księgarń Edycji Świętego Pawła. Są już 52 - słownie: pięćdziesiąt dwie - biografie Ojca Pio. Z jakim zainteresowaniem może się spotkać pięćdziesiąta trzecia?".
On jednak nalegał: "Wystarczy coś krótkiego, choć sto, sto pięćdziesiąt stron". Szczerze mówiąc nie było to dla mnie zbyt dużym wysiłkiem: spodobało mi się prześledzenie życia mojego ukochanego ojca duchowego, do którego udawałem się przez dwadzieścia sześć lat, od 1942 do 1968 roku; spodobało mi się przemyślenie moich spotkań z nim. Wcale nie uważam, że powiem coś nowego; coś, co nie byłoby już powiedziane.